Malowidło naskalne Buszmenów z epoki kamiennej w jaskini Nswatugi (Zimbabwe) to swoista kronika świadcząca o ciągłości świata zwierzęcego sawanny. Buszmeni (z języka afrikaans "basjesman" - człowiek z lasu, od którego powstał angielski "bushman" i niemiecki "Busch Mann"), nazwa miejscowa Shann, Saab, koczowniczo-stepowy, zbieracko-łowiecki lud Afryki Południowej, zamieszkujący kotlinę Kalahari i pustynię Namib, liczący ok. 50 tys. osób. Posługują się językami buszmeńskimi z grupy khoisan. Według większości uczonych uważni za przedstawicieli jednej z najstarszych ras ludzkości, (która w epoce neolitu sięgała do Europy, m.in. do Francji i Szwajcarii) i najstarszą ludność Afryki Południowej typu negroidalnego. Pierwotnie, wraz z Pigmejami i Hotentotami, zamieszkiwali prawdopodobnie Afrykę Północną i Wschodnią.
Od III tysiąclecia p.n.e., wypierani przez ludność kuszycką, m.in. z południowej Etiopii, zajęli obszary sawann wschodnioafrykańskich. Następnie, spychani przez ludy Bantu i Chamitów - przedstawicieli rasy białej, napływali falami na tereny Afryki Południowej, zasiedlając m.in. obszary dzisiejszej Namibii, PPA, Botswany, Lesotho, Suazi. Wraz z Hotentotami uważani za twórców kultury wiltońskiej, która od przełomu IV i III tysiąclecia p.n.e. zajmowała tereny od południowej Etiopii na północ, po Kraj Przylądkowy na południu i Namibię na zachodzie.
Następni przybysze na obszary Afryki Południowej, Hotentoci, poszukując pastwisk dla swego bydła, rozpoczęli wojnę z Buszmenami i zaczęli ich stopniowo wypierać na bardziej ubogie i pustynne tereny centralnej i wschodniej Namibii, centralnej Botswany i północno-zachodniej RPA. Od czasów II wojny światowej wiele rodzin buszmeńskich mieszka w rezerwatach i pracuje na plantacjach lub w kopalniach.
Buszmeni dzielą się na 4 grupy: Buszmenów północnych, zamieszkujących północno-wschodnią Namibię, zachodnią Botswanę i skrawki południowej Angoli (plemiona Kung, Auen. Aukwe), Buszmenów centralnych, żyjących w głębi pustni Kalhari (plemię Naron), Buszmenów z pustyni Nami i Buszmenów południowych (Kham), zamieszkujących na południu Kalahari (pozostałości plemion Auni i Nuen). Żyjąc w izolacji od innych ludów afrykańskich, do XIX w. pozostawali na etapie kultury kamienia (młodszego paleolitu), odpowiadającej europejskim kulturom paleolitycznym.